Գանձասարի պարսպի արևմտյան պատը և մուտքը 1910 թվականին. ավելի քան 700 տարեկան է…
Գանձասարի պարսպի արևմտյան պատը և մուտքը 1910 թվականից 57 տարի անց`
1967 թ. օգոստոսի 23-ին. Մի խումբ վանքեցիներ` գյուղի ղեկավարության հետ:
Գանձասարի պարսպի արևմտյան պատը մինչև սալիկապատումը` մինչև 2011 թ. գարունը:
Գանձասարի պարսպի արևմտյան պատը 2013 թ. հունիսի 4-ին:
Գանձասարի պարսպի արևմտյան պատի մի հատված (դեպի հարավ),
2013 թ. հունիսի 4-ին. տեղ-տեղ խորությամբ քանդել են չքանդված պատը:
Գանձասար, 2013 թ. հունիսի 4. պարզ տեսանելի է տարբեր գործիքներով հարվածների տեղերը:
Գանձասարի պարսպի երեսպատումն իրականացվում է ամուր պատը քանդելու, թուլացնելու գործողություններով:
Գանձասարի պարսպի արևմտյան մուտքի
վերնամասը 1910 թվականին
|
Գանձասարի պարսպի արևմտյան մուտքի վերնամասը 1910
թվականից 57 տարի հետո` 1967 թ. օգոստոսի 23-ին
|
Գանձասարի պարսպի արևմտյան մուտքի վերնամասը 1967
թվականից 14 տարի անց, 1981 թվականին
|
Գանձասարի պարսպի արևմտյան մուտքի վերնամասը 1981
թվականից 29 տարի անց, 2010 թվականին
|
Գանձասարի պարսպի արևմտյան մուտքի վերնամասը 2010
թվականից 1 տարի անց, 2011 թվականի գարնանը,
երեսպատման ընթացքում
|
Գանձասարի պարսպի արևմտյան մուտքի վերնամասը 2011
թվականից 2 տարի անց, 2013 թվականի հունիսին:
Երեսպատման արդյունքում ծածկված են մուտքի հին շարվածքը,
դրված է գոյություն չունեցած և երեսպատողների հորինած խաչ-ա-քարը
|
Գանձասարը, պարիսպը և Հասան-Ջալալյանների տոհմական գերեզմանոցը մինչև 1990-ական թվականը:
Գանձասարի պարսպի հարավ-արևելյան անկյունը 2013 թ. հունիսի 4-ին:
Գանձասարի պարսպի հարավ-արևելյան անկյունը 2013 թ. հունիսի 4-ին. Պահպանված է միջնադարյան պարիսպը:
Գանձասարի պարսպի արևելյան պատը <<1999 թ. վերանորոգում>>-ից հետո. տեսանելի են
քանդված (փորված) հնադարյա պատը, դրա հետևանքով առաջացած ճաքերը, տեղադրված խողովակը:
Գանձասարի պարսպի արևելյան պատը` <<վերանորոգումը>> կատարվել է նաև պատմական-մշակութային
արժեք ունեցող խաչքարը երկու մասերի բաժանելով ու պատի վրա սվաղելով:
Գանձասարի պարսպի հյուսիսային պատը (hյուսիս-արևելյան կողմից), որը նաև համալիրի`
վանքի սեղանատան և խուցերի (ութ սենյակների) ետնապատն է: Նկ. 2013 թ. Հունիսի 4-ի
Գանձասարի պարսպի հյուսիսային պատի արևմտյան մասը 2013 թ. հունիսի 4 –ին:
Գանձասարի ս. Հովհաննես Մկրտիչ եկեղեցու հյուսիսային պատը 2013 թ. հունիսի 4-ին:
Գանձասարի եկեղեցու հյուսիսային պատից մի հատված. 2013 թ. հունիսի 4-ին:
Գանձսարի վանքի հյուսիսային մուտքի վերևի աջ կողմում. գրաբար հայերեն արձանագրությունը (թվագրված` 1999): Նրա թարգմանությունը ժամանակակից հայերենով, ստորև`
ՆՈՐՈԳՎԵՑ ՍՈՒՐԲ ՀՈՎՀԱՆՆՈՒ ԵԿԵՂԵՑԻՆ ԵՎ ԳԱՆՁԱՍԱՐԻ ՎԱՆԱԿԱՆ
ՀԱՄԱԼԻՐԸ ԲԱՐԵՐԱՐՈՒԹՅԱՄԲ ԼԵՎՈՆ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆԻ, ՀԱՅՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՄԲ
ՏԵՐ ԳԱՐԵԳԻՆ Ա ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԻ ԵՎ ԱՌԱՋՆՈՐԴՈՒԹՅԱՄԲ ՏԵՐ ՊԱՐԳԵՎ
ԱՐՔԵՊԻՍԿՈՊՈՍԻ, ԵՎ ՀՈՎՎՈՒԹՅԱՄԲ ՏԵՐ ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ ՔԱՀԱՆԱՅԻ
ՏԻՐՈՋ ԹՎԻ Ռ Ջ Ղ Թ
Գանձասարի ս. Հովհաննես Մկրտիչ եկեղեցու հյուսիս-արևելյան հատվածը 2013 թ. հունիսի 4-ին:
Գանձասարի եկեղեցու գմբեթի կամարաքանդակի վերնամասը` նոր ջարդվածքներով, 2013 թ. հունիսի 4-ին:
Գանձասարի ս. Հովհաննես Մկրտիչ եկեղեցու հարավ-արևելյան հատվածը 2013թ. հունիսի 4-ին
Գանձասարի եկեղեցու արևմտյան մուտքի (գավիթ) որմնաքանդակ, 2013 թ. հունիսի 4:
Գանձասարի վանքի հյուսիսային շքամուտքը 2013 թ. հունիսի 4-ին
Տարածքի տարբեր պատմական վայրերից բերված պատմական Խաչքարերը հենված
են Գանձասարի պարսպի հարավային, հնադարյա պատին (ներսի կողմից,)
Գանձասարի պարսպի պատմական հարավային մուտքը (ներսից) 2013 թ. հունիսի 4-ին
Գանձասարի պարսպի արևմտյան մուտքը ներսի կողմից, 2013 թ. հունիսի 4-ին. վարդենիների
և մյուս թփերի արմատները բնականաբար, խորանում են պատի հիմքերի մեջ, ինչպես նաև`
ամենօրյա ջրելը, որն անհրաժեշտություն է, նույնպես լցվում է պատի հիմքը, որոնք թուլացնում,
խարխլում և քանդում են ամուր պատի հիմքերը
Գանձասար, ճանապարհն ասֆալտապատելու օրը (2006 թ.). Քանդել են ճամփեզրին մոտ
գտնվող Հասան-Ջալալյանների տոհմական գերեզմանոցի գերեզմանները, ջարդել տապանաքարերը:
Գանձասարի վանքային համալիրի հյուսիս-արևելյան մասը (նկ.-ը` 1980-90-ական թվականների), որտեղ
գերեզմանների տեղում կառուցվել է «ճեմարան» (այժմ` ԼՂՀ Մարտակերտի շրջանի Վանքի «Գանձասար»
ճամբար ՊՈԱԿ): Երևում է ճանապարհը, որը ձգվում է մինչև Վանք գյուղի սկիզբ` Վանքեն գետը, կառուցել
է Ֆրանսիական դիմադրության շարժման անդամ (1943 թ.-ից) Հովհաննես Արտեմի Ասրյանը
(Վանք գյուղից), 1960-ական թվականներին
Գանձասարի վանքային համալիրը ծածկող շենքը (հյուսիս-արևմտյան կողմից) որպես
«ճեմարան» կառուցվել է 2000-ականներին (նախկին գերեզմանոցի տեղում), այժմ
դեռևս կոչվում է`
ԼՂՀ Մարտակերտի շրջանի Վանքի «Գանձասար» ճամբար ՊՈԱԿ և գտնվում է ԼՂՀ Կրթության նախարարության ենթակայության տակ:
